Van 22 tot 28 februari 2007 wordt in Mali het Word Forum for Food Sovereignty gehouden onder de naam Nyéléni 2007. Vijfhonderd afgevaardigden van boeren, vissers, inheemse volken, vrouwengroepen, arbeiders, milieubeweging, consumenten, NGO’s (niet gouvernementele organisaties) en overheidsvertegenwoordigers uit alle delen van de wereld, ontmoeten elkaar. Zij gaan het begrip voedselsoevereiniteit verder uitwerken en de strategie ontwikkelen om dit recht erkend te laten worden op politiek, economisch, sociaal en ecologisch niveau in alle sectoren van de maatschappij.

 De NAV is graag ingegaan op de uitnodiging hieraan mee te werken. Onze voorzitter Hanny van Beek-van Geel zal naar Mali afreizen. Ze zegt: ‘Het bijzondere is dat de Afrikaanse landen een belangrijke rol spelen. Zij zijn het beu om met de andere landen van G-33 bij de WTO niet serieus genomen te worden. Zij hebben het meeste last van gevolgen van de huidige liberale politiek. Plaatselijke markten storten in, het aantal mensen met honger is verdubbeld, natuurlijke bronnen verdwijnen. De regering van Mali heeft het recht op voedselsoevereiniteit expliciet erkend. Het is tijd voor verandering. De belangen van boeren, vissers en bevolking zijn wereldwijd hetzelfde. We willen voedselzekerheid, een eerlijke prijs voor producten, een gezonde locale economie en verantwoord omgaan met natuurlijke bronnen. Het is enorm inspirerend te ervaren dat dit alternatief door zoveel mensen aan de basis ondersteund wordt. Nog te veel mensen uit de politieke en handelswereld proberen de term voedselsoevereiniteit te beperken tot een geïsoleerd voorstel dat gelijkstaat met strikte zelfvoorziening en afwijzing van uitwisseling van aanvullende grondstoffen.’
Uitgebreide informatie op www.nyeleni2007.org (Engels) en op www.nav.nl actueel NAV-berichten (Nederlands),

Voedselsoevereiniteit is het recht van volken om een eigen voedsel- en landbouwpolitiek vast te stellen, om plaatselijke landbouwproductie en handel te beschermen en reguleren. Om zo doelen van duurzame ontwikkeling te bereiken. Om vast te stellen in welke mate ze autonomie willen en om het dumpen van producten op hun markten te beperken.Voedselsoevereiniteit is een goed alternatief voor de huidige liberale landbouwpolitiek.  Dehuidige landbouwpolitiek  wordt voorgestaan door de WTO, de Wereldbank en het IMF en wordt ondersteund door agrobusiness en veel grote landbouworganisaties. Meer informatie op www.aardeboerconsument.nl/PAL overige publicaties

Wereld Forum Food Sovereignty WFFS Nyéléni 2007
( Nederlandse vertaling van de website www.nyeleni2007.org)

Nyéléni is een belangrijke stap op de weg
Nyéléni 2007, het WFFS (Wereld Forum Voedsel Soevereiniteit) in Mali in februari 2007. Vijfhonderd afgevaardigden van boeren, vissers, inheemse volken, vrouwengroepen, arbeiders, milieubeweging, consumenten, NGO’s, jongerengroepen, overheidsvertegenwoordigers ontmoeten elkaar om voedselsoevereiniteit verder te brengen op alle niveau en in alle sectoren.
Gedurende het forum, zal het recht op voedselsoevereiniteit worden herbevestigd. De economische, sociale en milieugevolgen van voedselsoevereiniteit zullen duidelijk worden gemaakt. En er wordt initiatief genomen voor een wereldbeweging voor de erkenning van het recht op voedselsoevereiniteit. 
Nyéléni 2007 wil een wereldwijde gezamenlijke strategie ontwikkelen om het recht van alle mensen op voedselsoevereiniteit te garanderen. Die gerealiseerd wordt door alle landen en gegarandeerd door de Verenigde Naties.

Nyéléni 2007 is slechts een onderdeel van het proces om de strijd voor voedselsoevereiniteit een stap verder te brengen. Om het concept verder te ontwikkelen en bij te stellen, om bondgenoten en verbindingen te bouwen en plannen voor actie te ontwikkelen. Om zodoende in het krachtenveld meer voorstanders van voedselsoevereiniteit te krijgen. Een brede inzet in de voorbereiding van Nyéléni is essentieel om voedselsoevereiniteit te actualiseren. Veel meer organisaties kunnen deelnemen in de voorbereiding en het vervolg dan in het forum zelf. Het gevecht voor voedselsoevereiniteit is een lange termijn gevecht, waar alle volken, organisaties en regeringen en instituten die positief staan tegenover het concept belangrijk zijn.

Het Wereldforum en de deelnemers
Het WFFS vindt plaats in Sélingué in Mali. Sélingué ligt twee uur rijden vanaf het vliegveld in Bamako. Sélingué is een plattelandsdorp in de buurt van de stuwdam in de rivier de Sankarani vlakbij de grens met Ginea.

De vijfhonderd deelnemers aan het forum komen uit alle werelddelen.  De helft van de deelnemers is vrouw, omdat zij een belangrijke rol hebben bij de agrarische productie in de wereld en zij zorgen veelal voor voedsel voor hun gezinnen.
Er zijn meer deelnemers uit het Zuiden, omdat daar de landbouw een belangrijkere rol in de economie inneemt. Er zijn meer Afrikanen, omdat zij het meeste last hebben van ondervoeding, droogte en honger. De neo-liberale politiek. Het openen van markten raakt de boeren van dit continent heel zwaar.
Mali is een van de landen die openlijk kiest voor voedselsoevereiniteit.

Deelnemende organisaties:
– World March of Women
– Via Campesina, family-farmers
– ROPPA, netwerk van boeren in West-Afrika
– WFF, netwerk van vissers
– WFFP, netwerk van vissersvolken
– Friends of the Earth International
– Netwerk van IPC, internationaal  plan comité voor voedselsoevereiniteit, lobby-organisatie bij de UN
– NGO’s : leden van platforms voor voedselsoevereiniteit

(NAV is lid van Via Campesina)

Het begrip voedselsoevereiniteit
Voedselsoevereiniteit is het recht van volken om hun eigen voedsel en landbouwpolitiek vast te stellen:
Om zo plaatselijke landbouwproductie en handel te beschermen en reguleren.
Om zo hun doelen van duurzame ontwikkeling te bereiken.
Om vast te stellen in welke mate ze autonomie willen en om het dumpen van producten op hun markten te beperken.
Voedselsoevereiniteit is een alternatief voor de neo-liberale landbouwpolitiek. De neo-liberale politiek wordt voorgestaan door de WTO, de Wereldbank en het IMF.

Ontstaan van het principe
Het principe van voedselsoevereiniteit is voor het eerst gelanceerd door Via Campesina in 1996 gedurende de FAO wereld voedselbijeenkomst in Rome. Sindsdien begint dit voorstel een sleutelpositie in te nemen in de debatten over landbouw en alternatieven voor de neo-liberale politiek. Vóór de introductie van het concept van voedselsoevereiniteit, was voedselzekerheid beperkt door het zoeken van manieren om voldoende voedsel te garanderen door handel op nationaal of internationaal niveau. Het uitgangspunt van voedselsoevereiniteit plaatst agrarische producenten in het midden van het debat en ondersteunt alle volken in hun recht om hun eigen voedsel te produceren, onafhankelijk van marktomstandigheden.
Het uitgangspunt van voedselsoevereiniteit bevordert de ontwikkeling van alternatieve productie-, distributie- en consumptiemodellen, gebaseerd op een nieuwe logica. Deze is ver verwijderd van neo-liberalisme, dat de centrale rol geeft aan markten en het vrij maken van handel en dat er van uit gaat dat alleen internationale markten het probleem van voedselonzekerheid kunnen oplossen.

Verkeerd begrip
Een groeiend aantal organisaties verwijst naar het voorstel van voedselsoevereiniteit zonder echt te begrijpen of te accepteren dat het een aanzienlijk politiek karakter heeft, wat in sterke tegenstelling is tot het huidige overheersende kapitalistische economische systeem.
Nog meer mensen uit de politieke, handels- en associatieve wereld gebruiken de term voedselsoevereiniteit om te proberen de bedoeling te beperken tot dat van een geïsoleerd voorstel dat gelijkstaat met zelfvoorziening en afwijzing van de uitwisseling van aanvullende grondstoffen.

Aandachtspunten
De WFFS (Wereld Forum Voedsel Soevereiniteit) zal speciale aandacht geven aan de volgende punten, die in 1996 zijn vastgesteld en geactualiseerd in 2001:
–          voorkeur voor productie door boeren en familyfarms of voedsel voor de plaatselijke en lokale markt, met gebruik van verschillende en ecologische productiemethoden.
–          Verzekeren dat boeren een eerlijke prijs ontvangen voor hun productie, zodat plaatselijke markten beschermd worden tegen goedkope importen die dumping in stand houden.
–          Gegarandeerde toegankelijkheid van land, water, bossen en viswateren en andere bronnen. Als het nodig is door aanbeveling van eerlijke herverdeling.
–          Erkennen en aanbevelen van de rol van vrouwen in de voedselproductie en verzekeren dat zij een gelijke toegang hebben tot de productieve bronnen en dat zij kunnen toetreden tot eigendom van deze.
–          Verzekeren dat gemeenschappen de controle hebben over productieve bronnen. Tegenstand tegen de opkoop van land, water, genetisch plantmateriaal en andere bronnen door bedrijven. Beschermen van zaden, de basis van ons voedsel en van het leven zelf, en verzekeren dat boeren deze vrijelijk kunnen uitwisselen. Dit betekent het afwijzen van patenten op levend materiaal en genetisch gemodificeerde gewassen.
–          Investeren in publieke fondsen om de productieve activiteiten van gezinnen en gemeenschappen te stimuleren. Met speciale aandacht voor het bevorderen van autonomie, lokale controle en voedselproductie voor de lokale bevolking en markten.

Het versterken van onze positie in het krachtenveld zodat we voedselsoevereiniteit kunnen realiseren.

Voedselsoevereiniteit is een voorstel van de burgers
Voedselsoevereiniteit is geen voorstel voor de hervorming van een sector om voedselproducenten en vissers er beter van te laten worden. Vooral het tegengestelde. Voedselsoevereiniteit heeft gevolgen voor iedere sector van de maatschappij. Door de garantie van eerlijke prijzen voor de boeren, kunnen zij in hun gemeenschappen blijven leven en beperkt het de migratie naar de stad. Het is een wereldwijd burgervoorstel dat alleen succesvol en geaccepteerd kan zijn op een internationaal niveau als het actief ondersteund wordt door die sectoren in de maatschappij die niet direct hun eigen voedsel produceren. Het WFFS (Wereld Forum Voedsel Soevereiniteit) biedt een gelegenheid om de dialoog met de vakbonden en consumentenorganisaties te versterken. Om beter de gezamenlijke gevolgen te begrijpen van de erkenning van het recht op voedselsoevereiniteit voor de toegang tot voedsel.

Voedselsoevereiniteit erkend recht
Mali is bijna zover dat ze een nieuw landbouwkaderwet gaat aannemen die verklaart dat voedselsoevereiniteit een  belangrijk doel is. De landen van de ECOWAS (West-Afrikaanse landen) refereert steeds vaker aan voedselsoevereiniteit. Andere landen zoals de leden van de G-33, ontwikkelen voorstellen die erg veel lijken op voedselsoevereiniteit, zonder dezelfde term te gebruiken. Deze recente ontwikkelingen laten zien dat meer en meer staten niet langer geloven dat de neo-liberale politiek een antwoord kan geven op de honger en armoede die geleden wordt in steeds meer delen van hun bevolking. En ze staan open om nieuwe manieren uit te proberen om hun problemen op te lossen.

Een van de doelen van het Forum is om een gezamenlijke en wereldwijde strategie te ontwikkelen om te verzekeren dat staten het recht van mensen op voedselsoevereiniteit erkennen als een specifiek en volledig recht, en dat de verdediging van dit recht wettelijk en bindend is voor staten en gegarandeerd wordt door de Verenigde Naties.

Wij verwachten dat het WFFS (Wereld Forum Voedsel Soevereiniteit) nieuwe kansen zal geven om de erkenning van voedselsoevereiniteit te vergroten en om de acties en campagnes om het toe te passen zal versterken.
Gedurende 5 dagen zullen de deelnemers niet alleen gevraagd worden te verklaren wat het recht op voedselsoevereiniteit betekent, en wat de betekenis is voor de voedsel- en landbouw politiek in hun eigen regio’s en landen. Ze zullen ook een wereldwijde en dynamische strategie ontwikkelen om te verzekeren dat voedselsoevereiniteit wordt overwogen en toegepast op zowel plaatselijk als internationaal niveau.

Het forum zal een gelegenheid zijn om op een positieve manier te herbevestigen dat de worsteling voor de erkenning van het recht op voedselsoevereiniteit werk vereist op vier niveaus met onderlinge samenhang. Daarover zal gediscussieerd en gedetailleerd worden gedurende de meeting in februari 2007. De niveaus zijn politiek, economisch, sociaal en ecologisch.

Het is tijd voor voedselsoevereiniteit
Doe mee met de strijd tegen de macht van grote bedrijven over ons voedsel, vis en landbouw. De tijd is overrijp voor voedselsoevereiniteit, het alternatief voor de huidige neo-liberale politiek voor voedsel, vis  en landbouw.

Voedsel en landbouw zijn fundamenteel voor alle volken, zowel voor de productie als de beschikbaarheid van voldoende hoeveelheden van veilig en gezond voedsel, en als basis voor gezond leven, gemeenschappen, culturen en leefomgeving. In tegenstelling tot de gevolgen van de heersende neoliberale politiek, zoals: honger, armoede en milieuschade. De multinationals nemen de controle over terwijl boeren en vissers worden gemarginaliseerd en consumenten meestal ongezond voedsel krijgen. Het afbreken van de onderhandelingen in de WTO, onderstrepen de noodzaak voor een totale ommekeer in de politiek voor voedsel, landbouw en visserij. Het is tijd voor voedselsoevereiniteit.

Voedselsoevereiniteit is het recht van mensen om hun eigen voedsel en landbouwpolitiek vast te stellen. Om plaatselijke landbouwproductie en handel te beschermen en reguleren om duurzame ontwikkelingsdoelen te bereiken. Om zelf te bepalen in welke mate ze zelfvoorzienend willen zijn, om de dumping van producten op hun markten uit te bannen en om lokale visserijgemeenschappen de voorkeur te geven bij het gebruik van visserijwater. Voedselsoevereiniteit vind het belangrijk dat handelspolitiek en praktijk wordt geformuleerd, die de rechten van mensen dienen op veilig, gezond en ecologisch duurzame productie. Dit systeem is een vorm van handel die veel verder gaat dan het beperkende model dat zich gemakkelijk laat gebruiken voor macht van multinationals.

Van discussie naar actie:
Het gevecht voor voedselsoevereiniteit gaat niet over academische discussies, maar over leven en dood van biljoenen mensen. Een gevecht voor democratie, voor de rechten van consumenten en om de leefomgeving te bewaren voor de volgende generaties.
Boeren, vissers, herders, inheemse volken en andere voedselproducenten vechten iedere dag om hun waardigheid te bewaren, hun leefomgeving en om het milieu te beschermen. We moeten sterke bondgenootschappen sluiten en concrete actieplannen ontwikkelen om voedselsoevereiniteit vooruit te helpen.

Dynamisch en levend debat:
Het concept van voedselsoevereiniteit en de actualiseren daarvan wordt continue ontwikkeld en verdiept. Nieuwe onderwerpen, uitdagingen en noodzaken voor antwoorden en beleid zijn constant in beweging. Vele organisaties, groepen en individuen ondersteunen de beginselen van voedselsoevereiniteit. Maar vele anderen zijn nog niet bekend met het concept. We moeten de informatie over voedselsoevereiniteit verspreiden en mensen en organisaties er omheen bewegen. Nu voedselsoevereiniteit meer bekend is geworden, wordt de term door sommige politici en organisaties misbruikt. Daarom moeten we de term beschermen tegen medegebruik.

Wat kan jouw organisatie doen voor voedselsoevereiniteit

Neem het idee van voedselsoevereiniteit over.

Organiseer discussies over het idee van voedselsoevereiniteit binnen je organisatie, lokaal, regionaal, met verschillende groepen in de maatschappij, dat het recht van voedsel gevolgen heeft voor boeren, vissers, milieu, consumenten, inheemse volken…..
Ontwikkel plannen en acties voor voedselsoevereiniteit die het volgende beogen:
Het ontwikkelen van nieuwe bondgenoten en verbindingen.
Hoe gaan we het gevecht aan met internationale ondernemingen die voedselsoevereiniteit bedreigen?
Bescherming en gemeenschappelijke toegang tot natuurlijke bronnen.
Hoe kunnen lokale economieën gehandhaafd blijven waar mensen en gemeenschappen besluiten wat en hoe ze aan voedsel produceren?
Vechten tegen oneerlijke handelsovereenkomsten en internationale financieringsinstituten en alternatieven hiervoor ontwikkelen.
Een alternatief kader ontwikkelen voor de gangbare WTO om er zeker van te zijn dat internationale handel het recht op voedselsoevereiniteit niet ondermijnt.
Welk huidig beleid bestaat er dat voedselsoevereiniteit actualiseert?

Schrijf je in voor informatie en input op een emaillijst.

NAV, 13 februari 2007