Mensen op de eerste plaats
NAV-er Joop de Koeijer sprak in Londen namens Via Campesina Europa 35.000 demonstranten toe aan de vooravond van de G 20.
Dit op uitnodiging van Friends of the Earth Engeland. Ruim 150 organisaties, van kerken tot vakbonden, waren daar verenigd onder het motto ‘Put People First: for jobs, justice and climate’. Hieronder een samenvatting van de toespraak van Joop de Koeijer die ook bestuurslid is van Via Campesina Europa, waarbij de NAV is aangesloten.
Goed, dat u ons uitgenodigd hebt. Boeren(families) horen namelijk tot de eerst getroffenen bij klimaatveranderingen. En we kunnen een rol spelen bij het oplossen van het probleem.
Ik aarzelde om te komen want u verwacht wellicht iemand uit het Zuiden en die zou met meer recht over de bedreigingen door de klimaatverandering kunnen spreken. Ik ben akkerbouwer in Zuidwest Nederland, in een polder onder zeeniveau. Een paar jaar voor mijn geboorte werd die streek getroffen door een watersnoodramp: 2000 slachtoffers en ontelbare trauma’s. M’n oma wilde 40 jaar later niet naar een herdenkingstentoonstelling in ons stadje. Op de vraag waarom, antwoordde ze uiteindelijk: ‘Ik wil niet herinnerd worden aan het schreeuwen van verdrinkende mensen in de nacht.’
Nyeleni, Mali ontving twee jaar geleden het International Forum voor Voedselsoevereiniteit. Onze voorzitter was er ook. Ze was, om het zacht uit te drukken ‘onder de indruk’ van de hardheid van het bestaan, het stof, de hitte en ook nog een gebrek aan water de eerste tijd.
De angsten van mensen in delta’s, het zware bestaan in droogtegevoelige gebieden: we weten er zelf weinig van, maar een beschaafde samenleving moet er wel wat aan doen! En ja, wij kunnen bijdragen aan de oplossing. Maar dan moeten er wel verkeerde beslissingen uit het verleden worden gerepareerd. Deregulering in de landbouw hield in dat landen goedkope, gesubsidieerde importen van basisvoedsel moesten toelaten. Lokale maïsproductie in Mexico, rijstteelt in de Filippijnen en peulvruchtenteelt in Europa waren de slachtoffers. Tegelijk riepen de Wereldbank en de agro-industrie in koor: ‘Op de wereldmarkt liggen jullie kansen’. Maar in de landbouw weten we, dat, als iedereen hetzelfde gaat doen, overproductie en beroerde prijzen het onvermijdelijke gevolg zijn. En dit is dus het beeld van de landbouw aan het eind van het neoliberale tijdperk: tientallen miljoenen tonnen voedsel worden van continent naar continent versleept. En aan de omgeving aangepaste landbouwsystemen zijn vernietigd. Het antwoord hierop is voedselsoevereiniteit: het recht van volken om zich tegen goedkope voedselimporten te beschermen zonder de ontwikkeling van de landbouw elders te schaden. Dan ontstaat ruimte voor wat wij willen en kunnen: goed en gezond voedsel produceren voor mensen in plaats van grondstoffen voor de agro-industrie: people first!
NAV, 29 april 2009