De Europese Commissie haalt met druk van de suikergebruikers alles uit de kast om het EU-suikerbeleid om zeep te helpen. Aanleiding zijn de hoge suikerprijzen in de EU in vergelijking met de wereldmarkt. De NAV geeft aan dat met de juiste EU-maatregelen de huidige situatie in goede banen kan worden geleid en dat het onzinnig is om onder invloed van de huidige marktsituatie het EU-suikerbeleid af te schaffen.

De Europese Commissie wil na 2014 de suikerquotering zo snel mogelijk afschaffen. De afnemers van de suiker- en zetmeelindustrie zijn tegen handhaving van het huidige suikerquoteringssysteem. Tot 2011 leek er nog niets aan de hand. De suikerprijs in de EU lag toen met ca. € 480 per ton witsuiker onder de wereldmarkt. Afnemers en telers waren redelijk tevreden. Dit is in 2011 drastisch omgeslagen. Enerzijds doordat de Europese bietenproducenten een quotum kregen toegewezen van 85 % van de consumptie en anderzijds doordat de import uit de landen met een voorkeursrecht ten aanzien van de importheffing (Minder Ontwikkelde Landen en de ACP-landen) te weinig uitvoeren naar de EU. Een suikertekort was het gevolg. De interne EU-prijs steeg naar nu ca. € 700 per ton witsuiker terwijl de wereldmarkt onder € 500 per ton is gezakt. De invoer vanuit de eerder genoemde landen zorgt er blijkbaar niet voor dat de EU-prijs weer naar het niveau van voor 2011 zakt. Prachtig natuurlijk voor ons als bietentelers voor de korte termijn, maar niet duurzaam voor de langere termijn.

Graan – Suiker
Criticasters zeggen nu dat het huidige systeem niet werkt. Maar de NAV constateert een opmerkelijk verschil in de manier waarop de Europese Commissie het marktordeningsinstrument importheffing inzet bij de granen vergeleken bij de suiker. Bij de granen was de Europese Commissie er als de kippen bij om de importheffing (€ 95 per ton) op nul te zetten toen de EU-graanprijs op ca. € 200 per ton zat, wat overigens voor de Europese graanteler nog nauwelijks kostendekkend is in combinatie met een ha-toeslag. Bij de suikersector liet men de prijs skyhigh oplopen zonder te reguleren. Het is zelfs zo erg dat de surplussuiker alleen omgezet kan worden naar quotumsuiker door er een heffing op te leggen van ca. € 200 per ton witsuiker. Er kan voor dit soort vreemd gedrag alleen maar één verklaring zijn. Blijkbaar wil men de onrust onder afnemers zo hoog opvoeren dat de politiek voor de druk van deze grote suikergebruikers gaat zwichten en het suikerbeleid om zeep wordt geholpen.

Oplossingen
Het probleem kan binnen het huidige systeem gemakkelijk opgelost worden door surplussuiker heffingvrij om te zetten in quotumsuiker zoals in 2010 en 2011 is gebeurd of door het suikerquotum te vergroten. Als dit onvoldoende zou zijn om de suikerprijs binnen de EU op een aanvaardbaar niveau te houden dan rest nog een tijdelijke verlaging van de importheffing (nu € 400 per ton) of een grotere invoer van importvrije quota voor andere wereldmarktspelers op de suikermarkt. Op dit moment blijkt echter de politieke wil te ontbreken om de suikerprijs voor iedere partij aanvaardbaar te reguleren. Alle middelen om de suikerquotering in een kwaad daglicht te stellen moeten blijkbaar uit de kast worden getrokken, aldus Klaas Hoekstra, voorzitter van de NAV-suikercommissie.

NAV, 5 mei 2012